وقتی گذشتن یک تصویر نه‌چندان واضح از مقابل چشمانمان می‌تواند حافظه‌مان را به دورترین جغرافیای ممکن در هستی ذهنمان پرت کند؛ یعنی میان لایه لایه‌های روان از هم گسیخته‌مان، رابطه‌ای هست هنوز!
..............
بیماری نادری‌ست
این که نگاهت
به هر چه بیفتد
دلت برای کسی تنگ شود
" رضا جمالی حاجیانی "
سلام مونا جان
خیلی خوشحال شدم وقتی کامنتت رو با آدرس یک وبلاگ دیدم. چه خوب که دوباره می نویسی. چه خوب که هستی مونا.
ممنون از تو دختر آن سال‌های تا هنوز
ممنون از نگاه همواره‌ات
و این رابطه تا همیشه خواهد ماند انگار!
وقتی شاخک‌های رابطه تیز باشند، هرجای دنیا که باشی پیدایت می‌کنم
خوشحالم که دوباره می‌نویسی. جان من و جان و خودت بیا و به این وبلاگ وفا کن و همینجا بمان. خوب باشی
آخ که چه خوب است پیدا کردنت دختر.
قول‌‌ام مثل قول تو باشد فرزانه؟ ;)